Παρουσίαση βιβλίου «Τα Βιολιά της Χαράδρας» από τον Θόδωρο Καράογλου

Παρουσίαση βιβλίου «Τα Βιολιά της Χαράδρας» από τον Θόδωρο Καράογλου

Στα πλαίσια της 5ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης βρέθηκε ο Θεόδωρος Καράογλου, Βουλευτής Β΄ Περιφέρειας Θεσσαλονίκης το Σάββατο 31 Μαΐου, προκειμένου να προλογίσει στην επίσημη παρουσίαση το πρώτο μυθιστόρημα της εκπαιδευτικού-συγγραφέως Γιώτας Φώτου με τίτλο «Τα Βιολιά της Χαράδρας», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου «Τα Βιολιά της Χαράδρας» ο Θεόδωρος Καράογλου ανέφερε χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων:

Η ζωή του πολιτικού, παρά τη στερεότυπη αντίληψη που επικρατεί, είναι ιδιαίτερα απαιτητική. Πάμπολλες και ποικιλόμορφες υποχρεώσεις, κάνουν το 24ωρο πολύ μικρό. Και δυστυχώς αυτά που μένουν απέξω, ίσων να είναι τα πιο σημαντικά.
Η παρουσίαση ενός λογοτεχνικού βιβλίου, μου δημιούργησε το άγχος του χρόνου. Πότε δηλαδή θα προλάβω να το διαβάσω. Πριν ασχοληθώ με την πολιτική διάβαζα πολύ. Μετά συνήθως άλλοι διαβάζουν για μας. Λειτούργησε, όμως, σαν κάτι το αναπόφευκτο που έπρεπε να το κάνω.

Το ξεκίνησα λοιπόν, ένα βράδυ στην Αθήνα, ξεφυλλίζοντάς το στην αρχή και σε λίγο άρχισα να νοιώθω παράξενα. Λίγο μετά την ανάγνωση των πρώτων σελίδων ήταν αδύνατο να σταματήσω το διάβασμα, να αφήσω το βιβλίο και να κοιμηθώ.

Δεν είμαι ειδικός για τη φιλολογική αξία του βιβλίου. Άλλοι θα κρίνουν, θα συγκρίνουν, θα κατατάξουν, θα βαθμολογήσουν, θα βραβεύσουν. Εγώ θα μιλήσω σαν ένας απλός αναγνώστης, θα πω τη γνώμη μου, χωρίς να θέλω ούτε να προκαταλάβω, ούτε να καθοδηγήσω.

Ο μεγάλος Γερμανός ποιητής Γκαίτε, είπε, ότι όποιος δεν ξέρει την ιστορία του 2000 χρόνια πριν, είναι καταδικασμένος να ζει στο σκοτάδι. Ένα αυτό ίσχυε πριν από 100 τόσα χρόνια που έζησε ο ποιητής, σήμερα, νομίζω ότι έχει 100 φορές μεγαλύτερη ισχύ. Και νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πω περισσότερα γι αυτό.

Στο μέρος που έζησε και ζει η οικογένεια Αναγνώστου, στα Άγραφα, είχα την τύχη να πάω, μια φορά, σαν τουρίστας. Στο Μεζήλο παραξενεύτηκα με την πόρτα, που κλειδώνει το χωριό, και ένοιωσα τη διαφορετική ατμόσφαιρα, που δημιουργεί αυτός ο τραχύς και σκληρός τόπος. Τώρα, στην επόμενη επίσκεψη, θα ξέρω ότι αυτά, που μπορούν να μου φανερώσουν οι αισθήσεις δεν είναι τα μόνα που υπάρχουν. Ποιος ξέρει, μπορεί να ακούσω και τα Βιολιά της Χαράδρας.

Τα σημερινά αδιέξοδα της καθημερινότητας είναι γνωστά και δεν αφήνουν κανέναν ανεπηρέαστο. Προφανώς και υπάρχουν πολλοί τρόποι να τα ξεπεράσεις, ή να νομίσεις τουλάχιστον ότι θα τα υπερνικήσεις. Για μένα αυτό το ταξίδι που έκανα με το βιβλίο, τόσο στον χρόνο, όσο και σε αυτό τον τόπο, λειτούργησε ψυχοθεραπευτικά και σας καλώ όλους να το δοκιμάσετε.

Ευχαριστώ θερμά τη Γιώτα Φώτου, πρώτα γιατί μου έδωσε την ευκαιρία για αυτό το ανέλπιστο διάλειμμα, και μετά, που μου έκανε την τιμή να προλογίσω το βιβλίο. Της εύχομαι να πηγαίνει πάντα στο Μεζήλο, να γεμίζει τις μπαταρίες και να μας προσφέρει και άλλα τέτοια βιβλία.